| |||||||||||
'Het hele team was uitgeput, maar het was een onvergetelijke ervaring' Dit jaar was Stippelberg voor de tweede keer gastheer van de Pro Golf Tour. Het was deze keer extra bijzonder, want we hadden de eer om de Dutch Swing te mogen afsluiten na twee geweldige evenementen op Golfbaan Westwoud en De Gelpenberg. Wat heeft een greenkeepingteam nodig om zo'n evenement te kunnen organiseren? Je kunt je voorstellen dat het onderhoud tijdens zo'n evenement intensief is: vroege ochtenden en lange nachten die in elkaar overlopen. Geen werkweek van maandag tot en met vrijdag, maar van de dag voor de ProAm tot en met de laatste toernooidag. De voorbereidingen begonnen niet op de zondag voor het evenement, maar al maanden eerder, met een nauwgezette planning en het verzamelen van gegevens om ervoor te zorgen dat de baan op die vier dagen voor de professionals in topconditie was. Er verdwenen zelfs bunkersDe eerste uitdaging was er een waarmee veel banen in heel Europa te maken hebben: het weer. We hadden te maken met extreme omstandigheden, van zware regen tot verzengende hitte, soms zelfs binnen één week. Het jaar begon voor ons met het aanleggen van tijdelijke bruggen op fairways over de gevormde 'riviertjes' en het aanpassen van delen van de baan vanwege overstromingen. Er verdwenen zelfs bunkers in het meer waaraan de baan ligt! Op de zondag voor de ProAm was het waterpeil eindelijk gezakt, maar er was wel een bunker onherstelbaar beschadigd. Dat geeft stress, maar het is nu eenmaal overmacht.Na de natte start bracht de zomer weer andere problemen met zich mee. Zo kregen we te maken met irrigatieproblemen (een grote ergernis). Tijdens een hittegolf met temperaturen boven de 30 graden moesten we greens met de hand besproeien, terwijl andere delen van de baan nog onder water stonden. Dat moet een vreemd gezicht zijn geweest voor de golfers! Het jaar was niet alleen een uitdaging voor de baan, maar ook voor het greenkeepingteam, zowel fysiek als mentaal. Gelukkig hadden we dit jaar geen last van een grote ziektedruk, maar veel golfbanen waren niet zo gelukkig en hadden te maken met langdurige slechte omstandigheden met als gevolg ziekten als dollarspot. Het is altijd een delicaat evenwicht: iedereen wil een duurzame golfbaan, maar bij het kleinste teken van ziekte of droge plekken wordt door commissies en eigenaren druk uitgeoefend om chemicaliën te gebruiken of veel water te geven. Voor de greenkeepers is het kiezen tussen twee kwaden. BalansEen maand voor het toernooi begonnen we met het voorbereiden van de baan, met taken als wekelijks topdressen, de bunkers vullen en de puntjes op de i zetten op de baan. Dat is altijd een uitdaging, want Stippelberg vult de natuurlijke omgeving goed aan; de baan maakt deel uit van de natuur. En we weten: wat perfect is in de natuur, is iets heel anders dan een perfecte golfbaan. We proberen dus een goede balans te vinden, de baan natuurlijk te houden met zo min mogelijk impact op de natuur. Het blijft een interessante baan.In de twee weken voorafgaand aan het toernooi voerden we de frequentie van het rollen op naar vier of vijf keer per week, maaiden we dagelijks en irrigeerden we nauwgezet. Zo konden we onze werkwijze nauwkeurig regelen om de beste resultaten te behalen op de toernooidagen. Tijdens het toernooi begon een werkdag om 4.00 uur. De baan werd geopend en de taken voor die ochtend werden besproken. Om 5.00 uur ging het team op pad om te maaien, te rollen en de baan voor te bereiden. Rond 7.30 uur was alles dubbel gecontroleerd en konden de eerste spelers afslaan. De meeste teamleden gingen om 10.00 uur naar huis. Onverwachte gebeurtenissenSommige greenkeepers verbleven in hotels in de buurt, anderen kampeerden op de parkeerplaats. Zelf had ik een geïmproviseerde kamer in mijn kantoor ingericht, waar ik kon uitrusten tussen de ochtend- en de middagdienst. Dat ik op de golfbaan overnachtte, was om in de buurt te zijn bij onverwachte gebeurtenissen. En die waren er: van verdwaalde bestelwagens tot kapotte teemarkers, van auto's met lege accu's tot losgebroken en dode schapen op de baan. Van rust was weinig sprake!UitgeputTegen het einde van het toernooi waren de ogen vermoeid en de gespreksstof schaars. De lange dagen en nachten hadden hun tol geëist van de greenkeepers; het hele team was uitgeput. Maar het was een onvergetelijke ervaring, vooral voor de nieuwe teamleden. De spelers waren meer dan tevreden over de kwaliteit van de baan; de verwachtingen waren ingelost.
En dat allemaal dankzij het harde werk en de toewijding van het team. Veel dank aan William, Zach, Antoon en Herbert voor hun aanwezigheid, en natuurlijk aan mijn team: Ben, Aloys, Jouke, Roel, Luuk, Sjaj en alle vrijwilligers. Ook wil ik de monteurs van De Enk en de transporteur bedanken voor hun snelle handelen toen er mechanische problemen waren en voor het regelen van het transport van de extra machines. Zonder machines kunnen we ons werk niet doen. Dank aan al het horecapersoneel dat de vermoeide greenkeepers voorzag van eten en een fris biertje, vooral om 22.00 uur na een lange avond. En tot slot dank aan Dorine, die het evenement organiseerde en op wie De Stippelberg trots kan zijn. Zij gaf de golfbaan het podium dat die verdient. Zonder al deze mensen was dit toernooi niet mogelijk geweest.
Tip de redactie |
|